ఆ కళ్లు

ఎలాంటి కళ్లు అవి?

ఆకాశంలో అంతెత్తున ఎగురుతూ

నేల మీద కదలాడుతున్న

ఎరను పసిగట్టే డేగ కళ్లు కదా ఆ కళ్లు

అప్పటి వరకూ చెట్టు కొమ్మ మీద

తపోదీక్షలో ఉన్నట్టు మౌనంగా కూచున్న

లకుముకి పిట్ట ఉన్నట్టుండి అదాటున

చెరువులోకి దూకి చేపపిల్లను నోట కరచుకొచ్చిన

ముక్కుకొన వాడి చూపులు కదా ఆ కళ్లు

కొన్ని వేల పేజీల మైదానాలపై

లక్షల వాక్యాల పచ్చికల వెంట

పరుగులు తీసి చెంగనాలు పోయిన

లేడి పిల్లల చురుకు గంతులు కదా ఆ కళ్లు

కన్ను గానని కారు చీకట్లో పుంత తోవను

చేయి పట్టి నడిపించే మిరుమిట్లు గొలిపే

ఆనంత మిణుగురుల గుంపు కదా ఆ కళ్లు

వాన కురిసి వెలసిన ఒక సూర్యోదయపు వేళ

టెలిఫోను తీగల మీద బారులు తీరిన

వజ్రపు అంచుల వాన చినుకుల

మిల మిలలు కదా ఆ కళ్లు

లోకపు పెను చీకట్లను

భీకర శబ్దాలతో దునుమాడే

మేఘపు వెండి అంచుల మెరిసే

విద్యుల్లతలు కదా ఆ కళ్లు

పొంగి పొర్లే వాగు వొడ్డున

రెండు దోసిళ్ల ఇసుకను తవ్వగానే

జలజలమంటూ జలం పైకుబికి వొచ్చినట్టు

నిత్య కరుణార్డ్ర సజల నేత్రాలు కదా ఆ కళ్లు

అర్థరాత్రి అరణ్యంలో

పొదల చాటున మాటు వేసి

వేట కోసం ఎదురు చూసే

ఆకలి గొన్న చిరుత పులి

రేడియం కళ్లు కదా ఆ కళ్లు

ఇప్పుడు ఆ కళ్లే పక్షులు వదలి వెళ్లిపోయిన

పాడుబడ్డ గూళ్లలా.. పెంజీకటి కవ్వలి

కృష్ణబిలాల్లా ఇప్పుడు ఆ కళ్లే..

 – శిఖామణి

– (గురువు గారు కె.శివారెడ్డి గారికి)